Galeria

Szkoła Motocyklowa Kraków

Opinia naszego kursanta

Zadania egaminacyjne

Rondo Czyżyńskie – skrzyżowanie w Krakowie zlokalizowane na północny wschód od Starego Miasta u zbiegu Alei Pokoju, Alei Jana Pawła II i ulicy Bieńczyckiej. Jest to jedno z najważniejszych skrzyżowań w Krakowie. Jest ono dwupoziomowe – na powierzchni ziemi znajduje się przejazd samochodowy, zwrotnica tramwajowa i przystanki, natomiast pod rondem jest przejście podziemne. Powstało w latach 70. XX wieku, podczas przyłączania nowej arterii – alei Pokoju i (przebudowy na dwupasmówkę i budowy torowiska tramwajowego) ulicy Bieńczyckiej. W 1977 roku do Ronda zostało przyłączone nowe torowsko od strony alei Pokoju. W tym miejscu do lat 80. XIX wieku istniał dwór zarządcy Czyżyn, który miał się wówczas spalić. Opodal ronda znajdowała się zwrotnica kolejowa na Kraków, Mogiłę i Kocmyrzów. Rondo Czyżyńskie jest jedynym wjazdem dla tramwajów na „nowohuckie torowiska” i bywa wybierane jako wjazd do Nowej Huty i wyjazd z Krakowa w kierunku Proszowic. W 2008 roku poprawiono zwrotnicę z ul. Bieńczyckiej w kierunku na Rondo Mogilskie, ze względu na skrajne wyeksploatowanie. Wdrożono w życie projekt generalnego remontu ul. Mogilskiej, alei Jana Pawła II, omawianego ronda i Placu Centralnego, w którym na Rondzie Czyżyńskim zostało wprowadzonych mnóstwo pozytywnych zmian: Przystanki tramwajowe zostały przesunięte na wyloty skrzyżowania, gruntownie wyremontowana została zwrotnica tramwajowa, wyremontowano przejście podziemne i zmieniła się cała infrastruktura drogowa. Rondo Czyżyńskie jest ważnym węzłem komunikacyjnym i są z niego połączenia tramwajowe i autobusowe z prawie każdą częścią miasta i nie tylko.

Rondo Dywizjonu 308 w Krakowie – OSK JANTAR Jest ono zlokalizowane na przecięciu się dróg: al. Pokoju i ul. Nowohuckiej, w pobliżu Centrum Handlowego M1. Aleja Pokoju jest drogą dwujezdniową rozdzieloną pasem zieleni z torowiskiem tramwajowym pośrodku. Ul. Nowohucka również jest drogą dwujezdniową, której jezdnie na wlotach tworzą wyspy rozdzielające. Wyspy te poszerzają się do wymiaru wyspy centralnej. Jezdnia wokół owalnej wyspy centralnej podzielona jest między wlotami na 4 powierzchnie akumulacyjne (azyle) dla oczekujących pojazdów przed czerwonym światłem. Zgodnie z “Wytycznymi projektowania skrzyżowań drogowych” wprowadzonymi zarz. nr 10 Generalnej Dyrekcji Dróg Publicznych pkt. 2.2 – jest to typowe skrzyżowanie z wyspą centralną, skanalizowane, z wewnętrznymi powierzchniami akumulacyjnymi przy wyspie centralnej dla skręcających w lewo pojazdów. Rondo Dywizjonu 308 wyposażone jest w sygnalizację świetlną. Skrzyżowanie to odwiedzamy nie raz w czasie naszej nauki jazdy w Krakowie.

Rondo Kocmyrzowskie w Krakowie – OSK JANTAR Rondo Kocmyrzowskie jest skrzyżowaniem z sygnalizacją świetlną. Z uwagi na konstrukcję i rozwiązania jakie tu zastosowano nosi również nazwę ronda turbinowego. Rondo Kocmyrzowskie przecina ciąg ul. generała Andersa oraz łączy ul. Kocmyrzowską i Bieńczycką.

Rondo por J. Lewandowskiej na Czyżynach koło Carrefoura – OSK JANTAR Rondo J. Lewandowskiej jest rondem bez sygnalizacji świetlnej ze znakiem A-7 ustąp pierwszeństwa. Pojazd znajdujący się na rondzie ma pierwszeństwo przed wjeżdżającym. Tu zawsze używamy prawy kierunkowskaz do zjazdu z ronda. Na rondzie J. Lewandowskiej, a więc u zbiegu ulic Dąbrowskiej i Medweckiego, obowiązuje od maja 2018 roku nowa organizacja ruchu. Rondo stało się rondem turbinowym – znaki poziome informują kierowcę o tym, z którego pasa może pojechać w wybranym przez siebie kierunku. Zwracać należy uwagę przy dojeżdżaniu do ronda, gdyż jadąc ul. M. Dąbrowskiej z dwóch kierunków prawy pas jest tylko do skrętu w prawo. Chcąc jechać prosto należy wcześniej zająć lewy pas ruchu. Po zmianie organizacji ruchu chcąc zmienić kierunek jazdy w lewo lub zawrócić to już przed wjazdem na rondo włączamy lewy kierunkowskaz a do zjazdu z ronda przełączamy na prawy.

Rondo Grzegórzeckie (nazywane również Rondem Kotlarskim) – jednopoziomowe skrzyżowanie w Krakowie zlokalizowane na wschód od Starego Miasta u zbiegu ulic Grzegórzeckiej, al. Powstania Warszawskiego, al. Pokoju i Kotlarskiej. Jako skrzyżowanie powstało w 1955 roku, kiedy to przerwano bieg ulicy Grzegórzeckiej, by utworzyć nową ulicę – Aleję Pokoju. Wtedy wybudowano również Aleję Powstania Warszawskiego (wtedy pod nazwą „Aleja Powstańców Warszawy”). Przez skrzyżowanie wówczas kursowały tramwaje wzdłuż wszystkich trzech wymienionych wyżej ulic. W latach 70. skrzyżowanie zmieniono w rondo. Było to świeżo po wydłużeniu alei Pokoju od Dąbia do równie nowo powstałego Ronda Czyżyńskiego. Rondo Grzegórzeckie stało się wówczas częścią jednej z arterii komunikacyjnych łączącej centrum Krakowa z Nową Hutą. W latach 80. do tego ronda została podłączona ślepa, pomyślana przyszłościowo ulica Kotlarska, która w 2001 roku została połączona z Zabłociem poprzez Most Kotlarski. Rondo Grzegórzeckie zostało gruntownie przebudowane w 2008 roku, a w 2010 zostało do niego od ulicy Kotlarskiej podłączone nowe torowsko od pętli „Mały Płaszów”. Obecnie rondo posiada 3 pasy ruchu i przepustowość rzędu 6 tys. pojazdów na godzinę[1]. Rondo ma funkcję samooczyszczania tzn. każdy pas ruchu wyprowadza poza rondo, żeby na nim pozostać, trzeba zmieniać pasy ruchu. Przez rondo przebiega II obwodnica Krakowa w ciągu ulicy Kotlarskiej i alei Powstania Warszawskiego oraz trasa Krakowskiego Szybkiego Tramwaju.Komunikacja – Rondo Grzegórzeckie jest jednym z najważniejszych węzłów komunikacyjnych w Krakowie, dzięki czemu z niego można się dostać w prawie każdą część miasta

Rondo Mogilskie – jedno z ważniejszych skrzyżowań głównych ulic w Krakowie, zlokalizowane na północny wschód od Starego Miasta u zbiegu ulic Lubicz, A. Lubomirskiego, al. płk. W. Beliny-Prażmowskiego, Mogilskiej i al. Powstania Warszawskiego. Przez skrzyżowanie przebiega II obwodnica Krakowa w ciągu ulicy Lubomirskiego i alei Powstania Warszawskiego. Jest to skrzyżowanie dwupoziomowe – część nocnej komunikacji autobusowej, komunikacja tramwajowa, piesza i rowerowa odbywa się na obniżonym placu znajdującym się pośrodku otaczających wiaduktów, po których przeprowadzona jest komunikacja drogowa. Pomimo wielopoziomowego rozwiązania, Rondo Mogilskie jest przyjazne dla osób niepełnosprawnych, rowerzystów i osób z wózkami dziecięcymi dzięki licznym pochylniom, windom i schodom ruchomym . Na dolnym placu znajdują się przystanki tramwajowe oraz autobusowe komunikacji nocnej (autobusy dzienne nie kursują po trasach umożliwiających zjazd na dolny poziom). Organizacja ruchu w obrębie Ronda Mogilskiego ma charakter samooczyszczający się; oznacza to, że wszystkie pasy ruchu wyprowadzają kierujących poza skrzyżowanie i aby na nim pozostać należy zmieniać pasy ruchu. Na środku Ronda Mogilskiego i na jego południowo-wschodnim obrzeżu wyeksponowane zostały ruiny fortu Lubicz wchodzącego w skład Twierdzy Kraków. W północnej części Ronda Mogilskiego swój początek ma tunel Krakowskiego Szybkiego Tramwaju prowadzący pod ul. A. Lubomirskiego i dalej pod Krakowskim Centrum Komunikacyjnym do ul. Pawiej. Historia Ronda Mogilskiego zaczęła się w 1951 roku, kiedy to wytyczono rondo i rozpoczęto rozbiórkę fortu Lubicz. Pozyskany budulec wywieziono do Warszawy celem odbudowy zniszczonego podczas II wojny światowej miasta. Nieprzeszkadzające resztki fortu przysypano kilkunastocentymetrową warstwą ziemi. Do nowo wybudowanego ronda przyłączono 4 arterie: Mogilską, Lubicz, Powstańców Warszawy (obecnie Powstania Warszawskiego) oraz Marchlewskiego (obecnie płk. Beliny-Prażmowskiego). Wzdłuż trzech z nich (z wyjątkiem alei Marchlewskiego) przeprowadzono torowiska tramwajowe. Linia przez ul. Mogilską pod bramę Kombinatu im. Lenina(obecnie im. T. Sendzimira) została otwarta 7 listopada 1952. W 1957 r. do ronda podłączono piątą ulicę – Modrzewskiego (obecnie Lubomirskiego). W latach 60. XX wieku nastąpiła budowa linii tramwajowej od Ronda Mogilskiego do Dworca Wschodniego. Została ona następnie zlikwidowana w 1985 roku, z myślą przeniesienia jej pod ziemię. Budowa tunelu pod Dworcem Głównym rozpoczęła się w drugiej połowie lat 90. XX wieku, aczkolwiek front prac dotarł do Ronda Mogilskiego dopiero w 2006 roku. Wówczas również rozpoczęto gruntowną przebudowę ronda, która została ukończona dwa lata później – w 2008 roku. W grudniu tego samego roku również oddano do użytku tunel tramwajowy i wyeksponowano ruiny fortu Lubicz. Koszt tej inwestycji wyniósł ok. 140 mln PLN. W 2013 roku na murkach w okolicach przystanków tramwajowych w kierunku al. Powstania Warszawskiego na dolnym poziomie ronda została wykonana mozaika przedstawiająca rysunki Stanisława Wyspiańskiego (głównie kwiaty), oraz jego ostatni autoportret. Nosi ona nazwę „Wyspiański na Rondzie Mogilskim”. Rondo Mogilskie jest jednym z najważniejszych węzłów komunikacyjnych w Krakowie, dzięki czemu z niego można się dostać w prawie każdą część miasta.

Rondo Ofiar Katynia – skrzyżowanie dróg krajowych 7 i 79 w Krakowie, wchodzące w skład trzeciej obwodnicy miasta. Stanowi swoistą “bramę wjazdową” do Krakowa od strony autostrady A4 i drogi krajowej nr 94. Jest to skrzyżowanie o trzech poziomach: w relacji wschód–zachód (ul. Conrada, ul. Radzikowskiego) przebiega estakada (o długości przeszło 500 metrów), a w relacji północ–południe (ul. Jasnogórska, ul. Armii Krajowej) – 2 tunele (o długości 88 metrów każdy), na “poziomie zero” zaś znajduje się skrzyżowanie o ruchu okrężnym. Dzięki przebudowie, przepustowość skrzyżowania zwiększyła się trzykrotnie do ok. 6 tys. samochodów na godzinę. Rondo potocznie nazywane jest także Rondem Kraka lub Rondem Bronowickim ze względu na dzielnicę i znajdujący się, do kwietnia 2014 roku, tuż przy nim motel “Krak”. Rondo Ofiar Katynia jest rondem z sygnalizacją świetlną

[/vc_row_inner]