Rondo Grzegórzeckie (nazywane również Rondem Kotlarskim) – jednopoziomowe skrzyżowanie w
Krakowie zlokalizowane na wschód od Starego Miasta u zbiegu ulic Grzegórzeckiej, al. Powstania
Warszawskiego, al. Pokoju i Kotlarskiej.
Jako skrzyżowanie powstało w 1955 roku, kiedy to przerwano bieg ulicy Grzegórzeckiej, by utworzyć nową
ulicę – Aleję Pokoju. Wtedy wybudowano również Aleję Powstania Warszawskiego (wtedy pod nazwą „Aleja
Powstańców Warszawy”). Przez skrzyżowanie wówczas kursowały tramwaje wzdłuż wszystkich trzech
wymienionych wyżej ulic. W latach 70. skrzyżowanie zmieniono w rondo. Było to świeżo po wydłużeniu alei
Pokoju od Dąbia do równie nowo powstałego Ronda Czyżyńskiego. Rondo Grzegórzeckie stało się wówczas
częścią jednej z arterii komunikacyjnych łączącej centrum Krakowa z Nową Hutą. W latach 80. do tego ronda
została podłączona ślepa, pomyślana przyszłościowo ulica Kotlarska, która w 2001 roku została połączona
z Zabłociem poprzez Most Kotlarski. Rondo Grzegórzeckie zostało gruntownie przebudowane w 2008 roku, a
w 2010 zostało do niego od ulicy Kotlarskiej podłączone nowe torowsko od pętli „Mały Płaszów”.
Obecnie rondo posiada 3 pasy ruchu i przepustowość rzędu 6 tys. pojazdów na godzinę[1]. Rondo ma funkcję
samooczyszczania tzn. każdy pas ruchu wyprowadza poza rondo, żeby na nim pozostać, trzeba zmieniać
pasy ruchu.
Przez rondo przebiega II obwodnica Krakowa w ciągu ulicy Kotlarskiej i alei Powstania Warszawskiego oraz
trasa Krakowskiego Szybkiego Tramwaju.
Komunikacja
Rondo Grzegórzeckie jest jednym z najważniejszych węzłów komunikacyjnych w Krakowie, dzięki czemu z
niego można się dostać w prawie każdą część miasta